Zasiadanie w jury konkursu to niewątpliwie marzenie nie jednej osoby. Począwszy od celebrytów, walczących o angaż jurorski do masowo produkowanych programów rozrywkowych, na „szarych” mieszkańcach naszego kraju kończąc. Przecież, aby oceniać innych ludzi, ich talenty lub pracę, należy przejawiać choć odrobinę zdrowego rozsądku i inteligencji, a czasem pracowitości oraz rzetelności, jak w wypadku konkursu na Najlepszy Blog Firmowy w 2010r., gdyż zgłoszonych do konkursu stron było ponad 130! A czasu na ocenianie mało.
Jako jurorka w tym konkursie czułam na sobie brzemię odpowiedzialności. Chciałam jak najlepiej spełnić obowiązek wypisania oceny końcowej dla każdego bloga. Okazało się to jednak niezwykle trudne. Chcąc dobrze poznać wszystkie firmy i ich blogi, a także móc uzupełnić punktację w takich kategoriach jak np. „Znaczenie bloga w komunikacji firmy” lub „Częstotliwość wpisów” należało przejrzeć nie tylko pierwszą – wizytową, stronę wyświetlanego bloga, ale także jego archiwum i kilka innych stron w sieci. Wszystko to zajmowało wiele minut, które niepostrzeżenie przemieniały się w godziny, dzięki wolnemu łączu internetowemu. Siedząc po kilka godzin dziennie nad listą kandydatów do zaszczytnego pierwszego miejsca, uświadomiłam sobie, że konkursy odbywające się w naszym codziennym życiu są bardziej skomplikowane i wymagają większego samozaparcia, niż oglądane w telewizji show, w których łzy jurorów (nie wnikam nawet prawdziwe, czy tylko udawane) zaważyć mogą o zdobyciu głównej nagrody.
Ocenianie działań innych ludzi, w tym wypadku bloga firmowego, nie jest wcale ani takie łatwe, ani przyjemne, jakby się mogło wydawać. Nie piszę tego po to, aby narzekać na los, jaki spotkał mnie (i setkę moich koleżanek i kolegów ze studiów), ale chciałabym uświadomić twórcom blogów firmowych, że ich dzieła były rzetelnie przeglądane, mimo wielu braków i utrudnień, jakie napotykaliśmy na swojej drodze. Brak porządnego archiwum, licznika wejść, spisu komentarzy, czy informacji o osobach tworzących bloga, to chyba najczęściej pojawiające się „przewinienia”. Choć nie są to rzeczy wielkie, niestety w funkcjonowaniu blogów niezwykle istotne. Warto o tym pamiętać i szybko poprawić, bądź uzupełnić, aby w kolejnym roku zdobyć jak największą liczbę punktów w swojej kategorii. Jako juror chciałam powiedzieć, że tego typu konkurs pokazał jeszcze jedną prawdę. Skoro ja – osoba oceniająca, musiałam tak dużo czasu poświęcić na sprawdzanie blogów firmowych, „wgryźć się” w ich strukturę, historię i działalność firmy, to wielkie brawa należą się ludziom, którzy tworzą, redagują i czuwają, aby na ich blogach pojawiały się regularne i interesujące wpisy. Nie jest sztuką stworzyć blog, napisać jedną notatkę i zapomnieć o nim. Prawdziwym wyzwaniem jest pielęgnować blog firmowy (często o tematyce zdawałoby się mało interesującej) i dbać o to, aby czytelnik nie mógł się od niego oderwać.
Tematyka blogów to kolejne zagadnienie warte poruszenia. Podczas kilkania w listę linków, jednym z największych zaskoczeń było dla mnie to, że nie tylko firmowi giganci mają szansę na laur zwycięstwa. Firma zajmująca się wykonywaniem mebli i zabudów meblowych może zamieszczać na swojej stronie równie ciekawe wpisy, jak herbaciarnia, salon sukien ślubnych, lub biuro podróży! Wystarczy tylko pomysł, osoba z lekkim piórem i chęć.
Doświadczenie w ocenianiu blogów firmowych okazało się cenniejsze, niż mogłabym przypuszczać. Po pierwsze znalazłam dzięki niemu kilka naprawdę interesujących adresów internetowych, których będę od teraz częstym gościem, po drugie funkcja jurora uczy pokory i dyscypliny (dużo pracy, a tak mało czasu!), po trzecie zainspirowało mnie to również do poważnego zajęcia się moim - nieco zapomnianym, blogiem, a po czwarte (i chyba najważniejsze) kolejny raz przekonałam się, że nie zawsze najwięksi wygrywają, a pasja i zaangażowanie może zostać zauważone i docenione.
---
[Niniejszy wpis jest częścią projektu "Blog jako narzędzie PR". Wywiady i recenzje blogów mają służyć wymianie wiedzy i dyskusji na temat zastosowania blogów przez profesjonalistów PR w Polsce.]
Komentarze